Peygamber Efendimiz’in Ümmeti İçin Ağlaması

Tevbe suresinin 128 ve 129. ayetlerinde, bizim başımıza gelen bir sıkıntı da Efendimiz’in ﷺ üzüldüğünü ve hatta bu üzüntünün ona ağır geldiğini belirtir. Onun ümmetine düşkünlüğünden şefkat ve merhametinden bahseder.

Şura suresinin 23 ayetinde ise, Efendimiz ﷺ ümmetine sunduğu bu hizmetine karşılık olarak bir ücret talep etmediğini, tek isteğinin akrabaya karşı sevgi, alaka ve ehli beytine karşı muhabbettir, sevgidir.

Allah Teala her yarattığı kulu merhametiyle yalnız bırakmamış, onlara bir rehber göndermiştir. Göndermiş olduğu bu peygamberler vesilesi ile ve indirmiş olduğu kitaplar ile kendisine nasıl yaklaşabileceğimizden söz eder. Ve bununla beraber de insanlar arası ilişkide doğru bir ilişkinin nasıl kurulabileceğinden bahsetmektedir.

Peygamberimizin ümmetine Düşkünlüğü ile ilgili hadisler

Efendimiz Hazreti Muhammed ﷺ bize bu konuda en iyi örnektir.

Gece gündüz demeden ümmetinin hayrı için çalışmıştır.

Ümmeti’nin derdi ile dertlenmiş sevinciyle de mutlu olmuştur. Ve ümmeti için her türlü fedakarlık göstermiştir.

“Minhac” kelime anlamı ile gidilen yol, yapılan meslek, yol demektir.

“Minhâcü’s-Sünne” kelime anlamı olarak ise Peygamber Efendimiz’in ﷺyolu ve Allah’ın da razı olduğu yol demektir. Bir Müslümanın hayatında örnek alabileceği en makul yol, Efendimiz’in ﷺyoludur.

Peygamberimizin Ümmeti İle İlgili Hadisleri

Efendimiz ﷺ ümmetine karşı son derece düşkün ve son derece merhametliydi. Metin’in mutluluğu için her türlü fedakarlıktan geri durmazdı. Böyle bir zatın yolundan gitmemek ise, ne büyük nankörlüktür ve vicdansızlıktır.

Hz Peygamber Efendimiz ﷺ torunları olan Hazreti Hüseyin ve Hazreti Hasan aleyhisselam’ı çok sevmesindeki temel sebep torunları olması değil, Allah Teala’nın onların soyundan gelecek olan nice alimleri, nice evliyaları efendimize ﷺ göstermiş olmasıdır. Bu gelecek olan nesil, hem Kur’an hem de sünneti muhafaza edecek olan nesildir.

Kur’an-ı Kerim’i ve sünneti muhafaza eden nesil de en çok Hazreti Hasan ve Hüseyin’in soyundan gelmiştir. Efendimizin onlara karşı bu büyük muhabbetinin esas temelinde bu sebep yatar.

Peygamberimiz Ümmetim Olmadan Cennete Girmem

Efendimizin bir hadisi şerifinde şöyle buyurulmaktadır:

• “Size iki şey bıraktım, bunlara sarılırsanız kurtuluşa kavuşursunuz. Biri Kur’an-ı Kerim, öteki Âl-i Beytim.” (Tirmizi)

Çünkü Efendimiz’in ﷺsünnetinin kaynağı ve muhafızı onun beytidir.

Buradan anlaşılacağı üzere Efendimiz’in ﷺ Âl-i Beyte olan ilgi ve alakasının sebebi, Kur’an ve sünnetin muhafaza edilip ve sonraki nesillere aktarılmasındandır.

Efendimiz ﷺ bir hadis-i şerifinde de şöyle buyurur:

“Her peygamberin kesin olarak kabul edilen bir duası bulunmaktadır. O peygamber o duayı ettiği zaman, o duaya icabet edilir. Ben o duanı kıyamet gününde ümmetime şefaat etmek için ayırdım.” buyurmaktadır. (Buhari)

Bu hadisten de anlaşıldığı üzere, Efendimiz ﷺ her zaman, her an ümmetinin yanındadır. Hem sadece dünya ile kalmayıp, ahirette de ümmetini yalnız bırakmamıştır.

Kendi hayatı sıkıntılarla dolu iken, yine de ümmetini düşünmekten bir an olsun vazgeçmemiştir.

Sevgili eşi Hazreti Hatice’yi, amcası Ebu Talib’i ve hatta çocuklarının acısını yaşadığı zamanda dahi, ümmetine olan ilgi ve alakayı kaybetmemiş ve azaltmamıştır.

Efendimiz ﷺ ümmetine karşı duyduğu ilgiyi şu sözlerle dile getirir:

“Arzulardım, kardeşlerimle kavuşmayı.”( O sırada kendisi ne dinleyenler biz senin kardeşin değil miyiz ya resulallah dediğinde) Efendimiz ﷺ şöyle cevap vermiştir:

“Sizler dostlarımsınız kardeşlerim olan daha dünyada olmayıp, beni görmeyip ama görmüş gibi bana iman edenlerdir.” buyurmuştur.

Bu yüce hadisin manasını düşününce, Efendimiz’in ﷺ zamanında yaşamış olup, onun nur yüzünü görmesine rağmen, iman etmeyen nice zat vardır. Ondan asırlar sonra dünyaya gelse de ona iman eden, yoluna tabi olan ve hatta keşke tüm malımı ve canımı versem de, bir kere efendimizi görsem diyen nice zatlar vardır.

Efendimizin ﷺ ümmetine olan düşkünlüğü ve şefkati, bir annenin çocuğuna olan şefkatinden kat ve kat daha fazladır.

Vefat ederken bile ümmeti için kaygılanmıştır.

“Dikkat edin! Ben hayatta olduğum zamanda, sizler için emniyet vesilesiyim. Vefat edince ise kabrimde sur üfleninceye kadar, ümmeti ümmeti diye nida edeceğim.” buyurmaktadır.